درس فارماکولوژی
فارماکولوژی (دانش داروشناسی) علمی است که به مطالعه
داروها و اثرات آن ها بر سیستم های زنده می پردازد. به عبارت
دیگر فارماکولوژی بیان می کند داروها چگونه در بدن کار می کنند. داروشناسی شامل دو
بخش فارماکودینامیک (Pharmacodynamics) و فارماکوکینتیک (Pharmacokinetic) می شود.
دسته بندی: پاورپوینت
نوع فایل: (Power Point.pptx(قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد اسلاید: 10 اسلاید
قسمتی از متن فایل:
اندیکاسیونهای مهم مصرف آسپرین: حملات گذرای ایسکمیک (TIA) ، MI و UA، آنژین پایدار مزمن، درمان نگهدارنده به دنبال MI حاد یا UA ، آرتریت روماتوئید، دردهای
خفیف تا متوسط: درد دندان – میالژی، تب، التهابات
TIA : Transient
ischemic attack
ضددردهای ایپوئیدی و آنتاگونیستهای آنها
آگونیستها: کدئین – مورفین – هروئین – مپریدین (پتدین) – متادون، فنتانیل
آنتاگونیستها: نالوکسان
مکانیسم عمل آگونیستها: ایجاد بیدردی و آرامبخشی به واسطه گیرندههای
مو و کاپا و ایجاد بیدردی به واسطه گیرنده دلتا
اثرات حاد ایپوئیدها: بیدردی، آرام بخشی و سرخوشی، دپرسیون تنفسی، اثرات
ضدسرفه، تهوع و ضداستفراغ، یبوست، میوز، افزایش تون اسفنکتر مثانه و حالب، کاهش تون
رحم، انقباض عضله صاف مجاری صفراوی
اوپیوئیدها با اثر روی مدولا موجب مهار مرکز تنفس میشوند.
(مدولا: پیاز مغز یا بصلالنخاع، قسمتی از مغز که قشر مغز را با نخاع مرتبط
میکند و بخشی از ساقه مغز است.)
مپریدین تنها اپیوئیدی است که اسپاسم عضله صاف مجاری صفراوی نمیدهد.
مپریدین تنها اپیوئیدی است است که ایجاد میوز نمیکند چون اثرات آنتی موسکارینی
دارد.
میوز ناشی از داروهای اپیوئیدی به وسیله نالوکسان و آتروپین قابل برگشت
است.
اثرات مزمن:
1- تحمل: در دراز مدت به تمام اثرات حاد فارماکولوژیک
مذکور به استثنای میوز و یبوست تحمل ایجاد میشود.
بین آگونیستهای مختلف اپیوئیدی تحمل متقاطع کامل وجود ندارد.
2- وابستگی فیزیکی و روانی
با قطع ناگهانی دارو آشکار میشود شامل: اشک ریزش – لرز – سیخ شدن موهای
بدن – درد عضلانی، اسهال – خمیازه کشیدن – اضطراب
و حالات خصمانه
استفاده بالینی:
1- بیدردی
2- سرکوب سرفه (کدئین، دکسترومتورفان)
3- درمان اسهال (دی فنوکسیلات، لوپرامید)
4- درمان ادم حاد ریوی (مورفین تزریقی)
5- بی هوشی (دوزهای بالای وریدی مورفین و فنتانیل)
6- درمان وابستگی به اپیوئیدها (متادون، به ویژه
بوپره نورفین)
عوارض مصرف بیش از حد اپیوئیدها: کوما همراه با دپرسیون تنفسی و هیپوتانسیون
و مرگ
درمان مصرف بیش از حد اپیوئیدها: 1- تجویز نالوکسان 2- حمایت تنفسی
اثرات داروهای آرام بخش خوابآور روی CNS وابسته به
دوز می باشد.
مصرف بیش از حد داروهای آرام بخش – خواب آور سبب سرکوب شدید تنفسی و قلبی
عروقی میشود.
احتمال وقوع این اثرات با مصرف الکلها و باربیتوراتها بیشتر از هنگام
مصرف بنزودیازپین ها است.
درمان مسمومیت با این داروها شامل برقراری راه هوایی و حمایت تهویهای
است.
فلومازنیل اثرات سرکوب کننده CNS ناشی از بنزودیازپین ها و زولپیدم را خنثی می کند
ولی اثرات مفیدی در مسمومیت با دیگر داروهای آرامبخش – خوابآور ندارد.
فرمت فایل پاورپوینت می باشد و برای اجرا نیاز به نصب آفیس دارد.